ΣΚΕΨΕΙΣ..

Είναι μαύρα και μπερδεμένα στο μυαλό μου τα πράγματα...

Είπα πράγματα που δεν έπρεπε, ένιωσα πράγματα που δεν έπρεπε, έδωσα έκταση σε πράγματα που έπρεπε να μείνουν μικρά και ασήμαντα.

Εδώ μέσα όμως υποσχέθηκα να τοποθετώ μόνο θετικές σκέψεις, δεν υπάρχει χώρος για γκρίνιες και απαισιοδοξία. Θέλω αυτό το blog να είναι ενα λιμανάκι ήρεμο και απάνεμο για μένα και για όποιον βρεθεί εδώ.

Γι'αυτό λοιπόν με λόγια και εικόνες θα φτιάξω μια άλλη πραγματικότητα, κι ό,τι ανεπιθύμητο να μείνει απέξω.

Είναι δειλινό και περπατώ στις όχθες του Galway Bay...

Λίγα μέτρα πιο πέρα μέσα στο νερό γλιστρούν νωχελικά οι κύκνοι, ο ένας ακολουθώντας τον άλλον...

Στο βάθος τα πολύχρωμα σπίτια της πόλης του Galway δημιουργούν μια αίσθηση παραμυθιού. Νομίζεις οτι ανά πάσα στιγμή κάποια πόρτα θα ανοίξει και ένας ήρωας παραμυθιού θα βγει και θα περπατήσει στο πλακόστρωτο...

Νιώθω απέραντη γαλήνη, ευγνωμοσύνη που είμαι ζωντάνη και είμαι εκεί. Τίποτα δεν μπορεί να με αναστατώσει αυτή τη στιγμή. Κουβεντιάζω με τους κύκνους, ακολουθώ την παράξενη βόλτα τους μέσα και έξω από το νερό.

Ένας πλανόδιος μουσικός περνά και παίζει στη φλογέρα του όμορφες ιρλανδικές μελωδίες.

Νομίζω οτι θέλω να σηκωθώ και να χορέψω στο ρυθμό, να λικνιστώ σαν κέλτικη νεράιδα. Είναι ανάλαφρες οι νότες. Πετούν ψηλά στον αέρα και φτάνουν ως τον ουρανό.

Δε σκέφτομαι τίποτα άλλο, το μυαλό μου ακουμπά στις νότες από το φλάουτο. Έφυγαν τα "πρέπει" και τα "δεν πρέπει". Έφυγε το άγχος να πάνε ολα καλά. Όλα είναι καλά τώρα!

Ένα δροσερό αεράκι με χαϊδεύει στο πρόσωπο. Μυρίζει αλμύρα του Ατλαντικού.

Μπορώ να καθήσω σ'αυτή την όχθη για πάντα.