21 Οκτ 2009

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ...

Οι ζουζουνίτσες μου μεγαλώνουν και ανακαλύπτουν τον κόσμο..!
Η Αθηνούλα μου κοντεύει τα τρία και για εκείνη κάθε μέρα είναι και ένα πακέτο που ανυπομονεί να το ανοίξει γιατι είναι γεμάτο εκπλήξεις.
Με το που ανοίγει τα μάτια της το πρωί με ρωτά:
"Μαμά τι θα κάνουμε σήμερα;"
Της λέω λοιπον το πρόγραμμα της ημέρας και το πρωινό μας αρχίζει μέσα στη χαρά.
Η κάθε μέρα βέβαια είναι γεμάτη απορίες:
"Μαμά γιατι ο ηλιος πάει τη νύχτα στο σπίτι του;"
"Μαμά μπορώ κι εγώ να μασήσω τσίχλα όταν θα μεγαλώσω;"
"Μαμά πότε θα βγάλω κι εγώ ουρίτσα όπως αυτο το σκυλάκι;" (!!)

Παρατηρώ επίσης ότι παρατηρεί πράγματα που εγώ δεν θα πρόσεχα ποτέ. Ένα μικρό λουλουδάκι στην άκρη του δρόμου, ένα σκυλάκι στο μπαλκόνι μιας πολυκατοικίας, μια σαρανταποδαρούσα πάνω στο πεζοδρόμιο...
Σήμερα της έκαναν εντύπωση οι κυρίες που επέστρεφαν από τη λαϊκή σερνοντας τα καροτσάκια τους που έκαναν "τσουκ τσουκ" - της φάνηκε τοσο αστειο που κάθε φορά που περνούσε δίπλα μας κι από ένα, η Αθηνούλα φωνάζε "κι άλλο καροτσάκι γεμάτο φρούτα! ακου, κανει τσουκ τσουκ!"
και γέλιο..!
Πόσο συναρπαστικός είναι ο κόσμος μέσα από τα μάτια των παιδιών..!
Μερικές φορές νομίζω ότι τα παιδιά έχουν ένα κρυμμένο μυστικό για το πώς ανακαλύπτει κανείς τη χαρά της ζωής. Παρατηρώντας τα μαθαίνουμε κι εμείς τη ζωή απ'την αρχή.

Πριν λίγες μέρες, η μικρούλα μου, η Ζωη-Έλλη, δοκίμασε το πρωτο της μπισκοτάκι. Αν και ούτε ίχνος από δοντάκι δεν έχει κάνει ακόμα την εμφάνιση του, η μπουμπού απόλαυσε την κάθε μπουκιά με τον ενθουσιασμό που συνοδεύει καθετι πρωτογνωρο...




2 σχόλια: