Θυμάμαι ακόμα το χτυποκάρδι της πρώτης μέρας στο σχολείο... την αγωνία, τις προσδοκίες...
Θα ήταν όλα όπως τα περίμενα; Θα τα κατάφερνα όπως θα ήθελα; Θα έκανα καλούς φίλους στην τάξη;
Κι οι δάσκαλοι πώς θα ήταν;
Θυμάμαι την ώρα του αγιασμού να τους παρατηρώ προσπαθώντας να καταλάβω αν ήταν αυστηροί ή όχι, αν θα είχαμε μαζί τους στιγμές χαλαρές και ευχάριστες ή αν θα ήμασταν χωμένοι σε βιβλία και ασκήσεις χωρίς ανάσα...
Σήμερα το πρωί, στην απέναντι "όχθη" πλέον ως εκπαιδευτικός, παρατηρούσα τους μικρούς μας μαθητές όπως είχαν παραταχθεί στις σειρές τους ανά τάξη. Τα μεγαλύτερα με τον "αέρα" και την αυτοπεποίθηση του τελειόφοιτου έκαναν αστεία μεταξύ τους, τα πρωτάκια ντροπαλά και αμήχανα -μερικά κρατώντας ακόμα από το χέρι τις μανούλες τους, άλλα πιο μεγάλα μοίραζαν χαμόγελα στους δασκάλους της περσινής χρονιάς, άλλα νυσταγμένα κοίταζαν το ρολόι τους, άλλα είχαν πιάσει ψιλή κουβέντα προσέχοντας να μην τα βλέπουν, άλλα περιεργάζονταν προσεχτικά την παράταξη των δασκάλων δίπλα στον παπά και το τελετουργικό του με το σταυρό και το βασιλικό στο γυάλινο μπόλ, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους συμμαθητές τους μη και δεν κάνουν το σταυρό τους στη στιγμή που πρέπει...
Σίγουρα, σκέφτηκα, πολλά από αυτά τα παιδάκια θα έχουν ακούσει για την έλλειψη βιβλίων, για σχολεία που έκλεισαν, για όσα ακούγεται ότι θα κλείσουν (ανάμεσα σε αυτά και το δικό τους...), για χρήματα που δεν υπάρχουν, για δυσκολίες και προβλήματα.. που τελειωμό δεν έχουν.
Κάποια προσωπάκια ήταν συννεφιασμένα και αναρωτήθηκα αν ήταν γι'αυτο το λόγο, αν ήδη εμείς οι μεγάλοι τα έχουμε φορτώσει με τις αγωνίες και τις έγνοιες μας. Αν άθελα μας τους στερούμε κομμάτι από την αθωότητα της ηλικίας τους που, ο,τι και να συμβαίνει, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να ακουμπήσει.
"Καλή χρονιά και καλή πρόοδο!" ευχήθηκε η νέα διευθύντρια και τα μαθητούδια μας ξεχύθηκαν στην αυλή με γέλια και φωνές, κάποια ήδη με μια μπάλα στο χέρι έτοιμα για παιχνίδι, σκορπώντας την προηγούμενη απαισιόδοξη σκέψη μου.
Αν υπάρχει ελπίδα μέσα σε όλα αυτά που ζούμε, είναι αυτά τα παιδιά!
Μια ηλιαχτίδα μέσα στη μαυρίλα των ημερών μας η χαρά, το γέλιο και ο ενθουσιασμός τους.
Καλή μας σχολική χρονιά!!
Θα ήταν όλα όπως τα περίμενα; Θα τα κατάφερνα όπως θα ήθελα; Θα έκανα καλούς φίλους στην τάξη;
Κι οι δάσκαλοι πώς θα ήταν;
Θυμάμαι την ώρα του αγιασμού να τους παρατηρώ προσπαθώντας να καταλάβω αν ήταν αυστηροί ή όχι, αν θα είχαμε μαζί τους στιγμές χαλαρές και ευχάριστες ή αν θα ήμασταν χωμένοι σε βιβλία και ασκήσεις χωρίς ανάσα...
Σήμερα το πρωί, στην απέναντι "όχθη" πλέον ως εκπαιδευτικός, παρατηρούσα τους μικρούς μας μαθητές όπως είχαν παραταχθεί στις σειρές τους ανά τάξη. Τα μεγαλύτερα με τον "αέρα" και την αυτοπεποίθηση του τελειόφοιτου έκαναν αστεία μεταξύ τους, τα πρωτάκια ντροπαλά και αμήχανα -μερικά κρατώντας ακόμα από το χέρι τις μανούλες τους, άλλα πιο μεγάλα μοίραζαν χαμόγελα στους δασκάλους της περσινής χρονιάς, άλλα νυσταγμένα κοίταζαν το ρολόι τους, άλλα είχαν πιάσει ψιλή κουβέντα προσέχοντας να μην τα βλέπουν, άλλα περιεργάζονταν προσεχτικά την παράταξη των δασκάλων δίπλα στον παπά και το τελετουργικό του με το σταυρό και το βασιλικό στο γυάλινο μπόλ, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους συμμαθητές τους μη και δεν κάνουν το σταυρό τους στη στιγμή που πρέπει...
Σίγουρα, σκέφτηκα, πολλά από αυτά τα παιδάκια θα έχουν ακούσει για την έλλειψη βιβλίων, για σχολεία που έκλεισαν, για όσα ακούγεται ότι θα κλείσουν (ανάμεσα σε αυτά και το δικό τους...), για χρήματα που δεν υπάρχουν, για δυσκολίες και προβλήματα.. που τελειωμό δεν έχουν.
Κάποια προσωπάκια ήταν συννεφιασμένα και αναρωτήθηκα αν ήταν γι'αυτο το λόγο, αν ήδη εμείς οι μεγάλοι τα έχουμε φορτώσει με τις αγωνίες και τις έγνοιες μας. Αν άθελα μας τους στερούμε κομμάτι από την αθωότητα της ηλικίας τους που, ο,τι και να συμβαίνει, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να ακουμπήσει.
"Καλή χρονιά και καλή πρόοδο!" ευχήθηκε η νέα διευθύντρια και τα μαθητούδια μας ξεχύθηκαν στην αυλή με γέλια και φωνές, κάποια ήδη με μια μπάλα στο χέρι έτοιμα για παιχνίδι, σκορπώντας την προηγούμενη απαισιόδοξη σκέψη μου.
Αν υπάρχει ελπίδα μέσα σε όλα αυτά που ζούμε, είναι αυτά τα παιδιά!
Μια ηλιαχτίδα μέσα στη μαυρίλα των ημερών μας η χαρά, το γέλιο και ο ενθουσιασμός τους.
Καλή μας σχολική χρονιά!!
